Hoe is het met Sonique?

Twee hits heeft ze gehad, maar de tweede hit was dusdanig klein en is momenteel dusdanig vergeten dat ze vandaag de dag wordt beschouwd als eendagsvlieg. Ze had één van de grootste dancehits van 2000 op haar naam staan. De hit was "It Feels So Good". Nummer 1 in Canada, Noorwegen en Engeland. Top 10 in de Verenigde Staten, wat voor een Britse DJ/zangeres een uitmuntende prestatie was. Ook in Nederland werd het een monsterhit. Maar daarna hoorden we eigenlijk niks meer van de uitvoerende artiest, genaamd Sonique. Deze special gaat over Sonique vóór, tijdens en na "It Feels So Good".

Voor "It Feels So Good"
Op 21 juni 1968 zag Sonique het levenslicht in de Britse hoofdstad Londen. Haar jeugdidolen waren Roberta Flack, Marvin Gaye, Gladys Knight, Otis Redding, Donna Summer en Deniece Williams. Toch droomde ze van een carrière als atlete. Op haar vijftiende werd ze tweede tijdens een wedstrijd, één plek onder haar gebruikelijke rang. Toen besloot ze te stoppen met atletiek en zich volledig op haar muziekcarrière te richten. Op haar zeventiende raakte ze echter dakloos en moest ze op straat zien te overleven. Ze realiseerde zich dat ze het leven serieuzer moest nemen. Ze leerde overleven. Vooral dat laatste zou later in haar leven goed van pas komen, maar daarover straks meer.
Toen ze haar leven weer op de rails kreeg, werd ze uitgenodigd als zangeres in de reggaeband Fari. Van de overige leden moest zij al het materiaal schrijven. Nadat de band uit elkaar ging, zong ze een track in van de Britse dance-act Bassomatic. Haar muzikale carrière kreeg vooral een boost toen ze even later de zangeres werd van S'Express, een house-act onder leiding van DJ Mark Moore, met wie ze bevriend raakte. Met Sonique in de gelederen werd "Nothing to Lose" een regelrechte clubhit in eigen land, maar het succes van "Theme from S'Express" in 1988 (dus voor het tijdperk-Sonique) werd allerminst evenaard.
Ook S'Express viel uit elkaar. Sonique, beïnvloed door Mark Moore, besloot een carrière als DJ op te richten. Deejayen, zingen en een vrouw zijn, dat is toch onmogelijk?! Dat was tenminste de gedachte van het overgrote deel van de muziekkenners. In 2000 wist Sonique dat waar te maken en trok ze een lange neus naar het publiek.

"It Feels So Good"
Sonique schreef in 1998 "It Feels So Good". Ze schreef het over een jongen op wie ze helemaal verliefd was, maar hij had dat niet bepaald door. Hij was namelijk erg succesvol en Sonique allesbehalve dat. Hij dacht dat Sonique op zijn succes viel. In "It Feels So Good" maakte ze duidelijk dat ze op hém viel. In 2000 genoot ze succes over de hele wereld met de dance-track. Het haalde in bijna alle landen op de aardbol de top 10. In 2008 werd er onderzoek gedaan door The Official UK Charts Company, de Engelse variant van GfK DutchCharts, en daaruit kwam dat "It Feels So Good" de bestverkochte dancetrack van de 21ste eeuw was. In Engeland voerde ze met "It Feels So Good" drie weken de lijst aan. Daarmee was ze de eerste Britse vrouw die dat presteerde sinds Kate Bush in 1978 (!!). Ook Nederland moest eraan geloven. In het kikkerlandje aan de Noordzee wist ze een vijfde plaats te bemachtigen, waardoor de plaat zich kon meten met "It's My Life" van Bon Jovi, "Oops!...I Did it Again" van Britney Spears, "Never Be the Same Again" van Melanie C en Lisa 'Left-Eye' Lopes en "Freestyler" van Bomfunk MC's. In één klap maakte het grote publiek kennis met Sonique.

Na "It Feels So Good"
Wat Sonique misschien niet had gehoopt, is dat datzelfde publiek hoogstwaarschijnlijk alleen "It Feels So Good" herinnert bij het horen van de naam Sonique (als ze nog weten wie ze überhaupt was). Later in 2000 wist Sonique nog de hitlijsten te halen met de tweede single van het album "Hear My Cry". De track heette "Sky" en haalde de tweede plaats in Engeland. In de rest van de wereld was het succes van "Sky" geen schim van het succes van "It Feels So Good". Alle platen die Sonique hadden uitgebracht, waren echter helemaal geen schim van het 'succes' van "Sky", waardoor Sonique weer met beide beentjes op de grond terecht kwam. Na "Alive" (#70 in 2003) wist geen enkele track van de Britse de bovenste 100 van haar thuisland te bereiken. Maar die enorme dal op muziekgebied is niks vergeleken met de enorme klap die Sonique te verwerken zou krijgen toen ze in 2009 het resultaat te horen kreeg van een onderzoek die bij haar gedaan is in het ziekenhuis: borstkanker. Toen Sonique op haar zeventiende dakloos werd, leerde ze overleven. Die ervaring is na 2009 goed van pas genomen, want een jaar nadat er borstkanker bij haar geconstateerd werd, was ze schoon. Ze pakte de draad weer op, ging weer muziek maken en tegenwoordig treedt ze nog steeds op in eigen land. De wereldwijde bekendheid die ze in 2000 kreeg, zal ze de komende jaren niet zo snel terugkrijgen, tenzij ze weer met een voltreffer weet te komen. Dat is echter lastiger met een voltreffer uit het verre verleden op zak, dan als je nog in de anonimiteit bent.