Status Quo - Whatever You Want

Eén van de weinige bands waarin de leadzanger ook de leadgitarist is, is Status Quo. Het enorme succes van "Whatever You Want" kan dan ook voor een aanzienlijk deel op het conto van Francis Rossi geschreven worden. Niet alleen omdat het herhalen van Whatever you... tot een herkenbare rockplaat heeft geleid, maar vooral vanwege zijn simpele, maar zeer efficiënte aandeel als gitarist. Zelf heeft hij echter gezegd dat hij nooit helemaal tevreden was geweest met zijn gitaarsolo. Het is echter zeer de vraag of "Whatever You Want" zo'n groot succes was geworden als de gitaarsolo wel naar Rossi's wens was geweest.


De ontwikkeling van de Status Quo-stijl
De Londense band Status Quo werd in 1962 opgericht. Toen heette de band nog The Spectres. Vijf jaar later noemden ze zich Traffic en vlak daarna Traffic Jam. Dit omdat de band van leadzanger Steve Winwood al Traffic heette en de band had serieuze ambities om door te breken. De definitieve naam werd Status Quo en onder die naam brak de band door met "Pictures of Matchstick Men". Die plaat is nauwelijks te vergelijken met het materiaal van Status Quo sinds de jaren '70. Van psychedelische rock werd overgeschakeld naar het voor Status Quo zo kenmerkende 'boogie rock', dat werkt met een vaste, stevige gitaarbeat, weinig akkoorden en makkelijke teksten. Dat leverde successen op met "Down, Down", "Roll Over Lay Down" en "Rain". De jaren '70 werden door Status Quo op karakteristieke wijze afgesloten met de typische Status Quo-track "Whatever You Want".

Verschil in line-up
"Whatever You Want" is zonder twijfel de meest succesvolle plaat van Status Quo in die line-up. De line-up bestond toen uit Francis Rossi (zang, gitaar), Rick Parfitt (slaggitaar), Alan Lancaster (bas), Andy Bown (keyboard) en John Coghlan (drums). Het verschil ten opzichte van de line-up van de glorieperiode 1970-1976 (dat ook wel de 'klassieke line-up') was de aanwezigheid van Bown, die samen met Rick Parfitt "Whatever You Want" schreef.

In de hitlijsten
"Whatever You Want", de eerste (en enige succesvolle) single van het gelijknamige album, was één van de tien platen van Status Quo die in Engeland de top 5 haalden. In september 1979 werd de vierde plaats bereikt. In Nederland was "Whatever You Want" één van de tien top 10-hits van Status Quo met een vijfde plek als piek. Gezien de top 5 van 10 november 1979 was de cirkel daarmee rond: de rockbands die in 1979 (dus in de staart van de jaren '70) door waren gebroken (KISS, The Police) in één top 5 met één van de meest succesvolle rockbands van de jaren '70 (naast The Rolling Stones en The Golden Earring):

(deze week; vorige week; aantal weken; artiest - titel)

dw	vw	aw	artiest - titel
1	1	7	Ellen Foley - We Belong to the Night
2	5	6	The Police - Message in a Bottle
3	4	7	KISS - Sure Know Something
4	10	4	ABBA - Gimme! Gimme! Gimme! (A Man after Midnight)
5	6	6	Status Quo - Whatever You Want
6	2	7	Michael Jackson - Don't Stop 'til You Get Enough
7	3	10	The Wiz Stars featuring Diana Ross & Michael Jackson - A Brand New Day
8	15	3	Queen - Crazy Little Thing Called Love
9	9	7	Fleetwood Mac - Tusk
10	12	4	Amii Stewart - Knock on Wood

Met het bereiken van de top 10 kwam "Whatever You Want" in onderstaand rijtje bestaande uit Nederlandse top 10-hits van Status Quo:

(jaar van bereiken top 10; titel; hoogste positie; aantal weken)

jaar	titel	hp	aw
1968	Pictures of Matchstick Men	4	9
1975	Down, Down	2	11
	Roll Over Lay Down (Live)	2	13
1976	Rain	5	7
1978	Hold You Back	8	9
	Again and Again	10	9
1979	Whatever You Want	5	10
1980	What You're Proposing	7	9
1984	The Wanderer	4	9
1990	Anniversary Waltz (Part One)	4	8

Na "Whatever You Want"

De jaren '80 konden voor Status Quo (uiteraard) niet tippen aan de jaren '70. Toch werden er grote hits gescoord met "What You're Proposing" (1980) en "The Wanderer" (1984). Daarnaast mag "In the Army Now" (1986) absoluut niet ontbreken in de lijst met klassiekers van Status Quo. Voor de laatste grote hit van Status Quo moeten we naar 1990, toen "Anniversary Waltz (Part One)" de top 5 haalde. In 1994 haalde de band in samenwerking met de selectie van voetbalclub Manchester United nog de eerste plaats in eigen land met "Come on You Reds", maar dat werd buiten Engeland geen hit.