David Bowie & Mick Jagger - Dancing in the Street

Na het enorme succes van "Do They Know It's Christmas?" van Band Aid in december 1984, wilden de initiatiefnemers Bob Geldof en Midge Ure doorpakken. In een nieuwe poging om veel geld in te zamelen ter bestrijding van de hongersnood in Ethiopië gingen ze het grootste benefietconcert in de geschiedenis van de popmuziek organiseren. Het evenement heette Live Aid en op vond plaats 13 juli 1985 op twee verschillende locaties: het Wembley Stadium in Londen en het John F. Kennedy Stadium in Philadelphia. David Bowie gaf acte de présence in Engeland en Mick Jagger trad op in de Verenigde Staten. Om de opbrengst van het goede doel nog wat op te krikken, doken zij de studio in om een cover op te nemen van "Dancing in the Street" van Martha and the Vandellas. In die missie slaagden Bowie en Jagger ruimschoots.

Origineel
"Dancing in the Street" werd in 1964 geschreven door het Motown-trio Marvin Gaye, Ivy Jo Hunter en William "Mickey" Stevenson en op single uitgebracht door het Amerikaanse R&B-trio Martha and the Vandellas. Het idee om een lied over dansen te schrijven, kwam van Gaye en Stevenson. Toen zij op een zomerdag door Detroit reden, zagen ze veel mensen zichzelf afkoelen door in de straal van brandkranen te staan. Zij gaven daaraan de betekenis dat ze in het water aan het dansen waren. Het hele lied gaat over dansen en lol hebben in een door de luisteraar in te vullen stad.

Na de release van deze single ontstond er onbedoeld een hele nieuwe betekenis. In de aanloop naar de Civil Rights Act die in 1964 elke vorm van discriminatie van vrouwen en zwarte Amerikanen verbood, werd dit lied gebruikt door zwarte demonstranten in Detroit. Daardoor ontstond de interpretatie dat "Dancing in the Street" mensen aanspoorde om te rellen. Om die reden besloten verschillende Amerikaanse radiozenders om het lied niet te draaien. Dit tot ontsteltenis van leadzangeres Martha Reeves, die niet snapt hoe de passage 'Every boy grab a girl' over iets anders dan dansen zou kunnen gaan. "Dancing in the Street" haalde de tweede plaats in de Billboard Hot 100 en vermoedelijk stond de commotie een nummer 1-notering in de weg. In de jaren daarna zouden Gaye, Hunter en Stevenson een gigantische dosis royalty's verdienen aan deze single.

Covers
"Dancing in the Street" werd in de jaren daarna namelijk vaak gecoverd, meestal met een rocksaus(je). In 1966 boekte de folkrockgroep The Mamas and the Papas een bescheiden succes en de rockgroepen Black Oak Arkansas en Grateful Dead brachten in resp. 1974 en 1977 eveneens een eigen uitvoering van "Dancing in the Street" uit op single - zonder succes. In 1982 had de rockband Van Halen meer resultaat, met een notering op nummer 38 in de Billboard Hot 100 en een plekje in de top 20 in Canada. Daarnaast werd de passage 'Summer's here and the time is right for dancing in the street' in 1968 door The Rolling Stones overgenomen in "Street Fightin' Man". Het woord 'dancing' werd daarin vervangen door 'fighting'.

Mick Jagger
De leadzanger van The Rolling Stones, ene Mick Jagger, zou er in 1985 nog een keer mee aan de haal gaan. Het was de periode waarin hij onenigheid kreeg met medebandlid Keith Richards over de beoogde muzikale richting van hun band. Waar Jagger naar de dancerock toe wilde bewegen om met de trends van toen mee te gaan, wilde Richards niet afwijken van de rock-'n-rollroots waarmee The Rolling Stones groot zijn geworden. Daarnaast was Richards niet blij met het soloalbum dat Jagger in 1985 uit ging brengen, omdat de band naar zijn mening voor alle leden de topprioriteit moet zijn. Niet geheel verrassend bevatte Jaggers album She's the Boss de dancerocksound die hij in The Rolling Stones wilde implementeren. Het leverde een grote hit op met "Just Another Night", dat in maart 1985 op nummer 4 in de Nederlandse Top 40 piekte. De eerste plaats werd toen bezet door "This Is Not America" van David Bowie en de Pat Metheny Group.

David Bowie
Waar Bowie begin 1985 een nummer 1-notering van Mick Jagger in de weg stond, stonden ze in het daaropvolgende najaar samen aan kop met hun cover van "Dancing in the Street". Deze plaat was daarmee de vierde nummer 1-hit voor David Bowie en ze kwamen allemaal uit de jaren 80. Dat terwijl hij voornamelijk in verband wordt gebracht met de glamrock die zijn persona Ziggy Stardust in de publiciteit bracht en met de artrock die hij eind jaren 70 uitbracht in samenwerking met producer Brian Eno. In de jaren 80 werd zijn muziek wat commerciëler. Het leidde in 1981 tot een nummer 1-hit met "Under Pressure", een samenwerking met de grootste band van dat moment: Queen. Daarna verzocht hij producer Nile Rodgers (bekend van de discogroep Chic) om het album Let's Dance te voorzien van een dancesound en het resultaat was in 1983 een enorm succes. Het bevatte de klassiekers "Let's Dance" (nummer 1-hit in 1983), "China Girl" en "Modern Love". Omdat het album nieuwe fans opleverde voor Bowie, wilde hij het geluid op het album Tonight uit 1984 niet al te veel veranderen. De derde nummer 1-hit van David Bowie had daarentegen weer een ander geluid, want "This Is Not America" was een ballad dat door de samenwerking met Pat Metheny Group een jazzsound kreeg. Het lied werd opgenomen voor de soundtrack van de film The Falcon and the Snowman.

Live Aid
Toen David Bowie en Mick Jagger werden uitgenodigd om op te treden in resp. Londen en Philadelphia ter gelegenheid van Live Aid, sloegen ze de handen ineen voor een charity single. De opbrengst daarvan zou naar hetzelfde doel gaan als de inkomsten van Live Aid: de bestrijding van de hongersnood in Ethiopië. "Dancing in the Street" was een geschikte plaat om de hele wereld te verbinden, een doel dat Bob Geldof en Midge Ure ook wilden realiseren met Live Aid. Aanvankelijk wilden Bowie en Jagger vanuit hun toegewezen locaties een liveduet realiseren via een satellietverbinding, maar dat spectaculaire plan bleek onmogelijk omdat de verbinding met een halve seconde vertraagd zou worden. Vervolgens stormden ze de studio in en binnen dertien uur werd de track én de video opgenomen. Het is ten koste gegaan van de kwaliteit van de clip, want de choreografie was daar niet van optimale kwaliteit. Gezien het doel van David Bowie en Mick Jagger was dat uiteraard van ondergeschikt belang. De videoclip werd twee keer vertoond tijdens Live Aid.

Hitsucces
Een single van twee wereldsterren waarvan de opbrengst naar een goed doel ging dat wereldwijd enorm in de publiciteit stond, was eigenlijk een garantie voor een monsterhit. Die monsterhit kwam er dan ook, want "Dancing in the Street" haalde de eerste plaats in het Verenigd Koninkrijk, Australië, Canada, Ierland en Nederland.

In de Top 40 kwam de plaat op 31 augustus 1985 binnen in de Top 40 en daarna werd de weg omhoog ingezet. Op 12 oktober 1985 steeg "Dancing in the Street" naar de eerste plaats, waarmee "I Got You Babe" van UB40 en Chrissie Hynde onttroond werd. Het was de vierde nummer 1-hit voor David Bowie. Voor Mick Jagger was het officieel de eerste nummer 1-hit, maar hij had er al vijf als lid van The Rolling Stones. "Dancing in the Street" stond twee weken aan kop, waarna Gerard Joling het stokje overnam met "Ticket to the Tropics".

Opbrengst
Maar het belangrijkste is dat "Dancing in the Street" wereldwijd heel veel singles verkocht en daarmee een belangrijke bijdrage leverde aan de enorme opbrengst van Live Aid, waarmee heel veel inwoners van Ethiopië verder op weg zijn geholpen. De opbrengst bedroeg in totaal meer dan 150 miljoen pond, zo werd bekend gemaakt in 2001.