Grace Jones - I've Seen That Face Before (Libertango)

In 1977 baarde Grace Jones opzien met haar discoversie van de chanson "La Vie en Rose" van Edith Piaf. De single was afkomstig van Jones' debuutalbum Portfolio, dat in Nederland de top 10 haalde van de albumhitlijst. De twee daaropvolgende albums Fame (1978) en Muse (1979) boekten weinig comercieel succes, maar van het eerstgenoemde album werden de singles "Do or Die" en "Fame" enorme clubhits in de Verenigde Staten. Na de decenniumwisseling nam de afkeer tegen disco toe, waardoor de muziek steeds minder populair werd. Na het album Muse ging Grace Jones werken met producer Chris Blackwell, die moest zorgen voor een nieuwe sound die bij de tijd paste. Dat wierp na de decenniumwisseling zijn vruchten af.

Grace Jones 2.0

Chris Blackwell (Westminster, Engeland; 22 juni 1937) is de oprichter van platenlabel Island Records. Iconische namen als Roxy Music, Traffic, Free en Emerson, Lake & Palmer wist hij aan zich te binden. Blackwell raakte gecharmeerd door Grace Jones toen hij haar versie van "La Vie en Rose" hoorde. Toen hij ging werken met Jones, werd afscheid genomen van de disco uit de jaren 70. De muzikante Grace Jones moest de boventoon voeren, de model Grace Jones verdween naar de achtergrond. Blackwell werd in dat proces bijgestaan door co-producer Alex Sadkin.

Jones werd voortaan bijgestaan door een vaste band, die door de zangeres "De Verenigde Naties" in de studio werd genoemd. In werkelijkheid werden één Engelsman en één Fransman vergezeld door vier Jamaicanen, terwijl Grace Jones zelf ook een Jamaicaanse is. De Jamaicaanse muzikanten waren allemaal afkomstig uit de hoofdstad Kingston speelden hiervoor in Word, Sound and Power, de begeleidingsband van Peter Tosh. Barry Reynolds speelde in de begeleidingsband van Marianne Faithfull en Wally Badarou werkte als sessiemuzikant voor diverse acts.

instrument	naam	land van herkomst
Gitaar	Mikey Chung	Jamaica
Gitaar	Barry Reynolds	Engeland
Basgitaar	Robbie Shakespeare	Jamaica
Drums	Sly Dunbar	Jamaica
Keyboard	Wally Badarou	Frankrijk
Percussie	Uziah Thompson	Jamaica

Begin 1980 begon de 'Grace Jones band' met de eerste opnamesessies. Het tempo lag bijzonder hoog. Was men na drie takes nog niet tevreden, dan werd de track weggegooid en ging de band een nieuwe track opnemen. De tracks die binnen drie takes voldeden, werden verdeeld over twee albums. Het eerste album was Warm Leatherette en werd in 1980 uitgebracht.. De resultaten van dat album vielen tegen, dus was het te hopen dat de opvolger Nightclubbing (gereleased in 1981) het echte werk bevatte. De eerste single hiervan was "Demolition Man", geschreven door Sting. Ook die track flopte, waardoor het project-Blackwell uit leek te draaien op een mislukking voor Grace Jones. Dat veranderde toen de tweede single werd uitgebracht.

"I've Seen That Face Before (Libertango)"

"I've Seen That Face Before (Libertango)" is een bewerking van "Libertango", een compositie van de Argentijnse tangomuzikant Astor Piazzolla. Grace Jones heeft er een lied omheen gebouwd, waarin het nachtleven in Parijs centraal staat. Toeristentrekpleister Haussmann Boulevard wordt bij naam genoemd in de plaat, die ook twee 'spoken parts' in het Frans bevat. In het lied wordt zij achternagezeten door Joel, een mysterieuze man die haar volgt in de clubs en onderweg naar huis. Uiteindelijk schudde Grace Jones de man van haar af door de deur dicht te gooien en Joel op te sluiten.

De bijbehorende videoclip werd geregisseerd door Jones' toenmalige Franse vriend Jean-Paul Goude. In de clip draagt Grace Jones een zwarte hoed en wordt haar gezicht bedekt door een papieren masker. Wanneer haar masker en haar hoed af worden gegaan, zingt Jones tegenover de camera, met de accordeon in haar hand. Aan het einde zoomt de camera uit en dan blijkt dat de clip op het dak van een toren is opgenomen.

Op 5 juni 1981 trad Grace Jones op in de allereerste uitzending van de 'TV Show', een programma waarmee de presentator Ivo Niehe altijd zou worden geïdentificeerd. Jones vertolkte "I've Seen That Face Before (Libertango)" op een draaiende hoogwerker, waardoor het op televisie leek alsof de studio continu bewoog.

Hitsucces

Op 23 mei 1981 kwam "I've Seen That Face Before (Libertango)" binnen in de Top 40. Het was de tweede hit voor Grace Jones en de eerste sinds "La Vie en Rose" uit 1977. "I've Seen That Face Before (Libertango)" kwam binnen op nummer 24, waarmee de hoogste positie van "La Vie en Rose" (#25) direct werd overtroffen. Op 20 juni 1981 steeg "I've Seen That Face Before" naar nummer 2, waar de plaat drie weken lang bivakkeerde. De koppositie, die toen werd bezet door "How 'Bout Us" van Champaign, bleek niet haalbaar.

"I've Seen That Face Before (Libertango)" werd alleen een hit in Europa. In Vlaanderen werd de track een nummer 1-hit en in Zwitserland werd de top 10 bereikt. In Nederland was "I've Seen That Face Before" de grootste hit van Grace Jones. "Slave to the Rhythm" kwam in 1985 nog zeer dichtbij met een derde plaats en "La Vie en Rose" werd in 1983 opnieuw uitgebracht en bereikte plaats 4.

In totaal heeft Grace Jones vier top 10-hits gescoord, allemaal gescoord in de jaren 80. Daar mag ze Chris Blackwell zeer dankbaar voor zijn, want onder zijn begeleiding maakte Jones de muzikale U-turn die van haar een artiest maakte.