Begin van het einde van Kurt Cobain
Kurt Cobain brak in 1991 als leadzanger van de Amerikaanse grungeband Nirvana door met de megahit "Smells Like Teen Spirit", dat in Nederland de derde plaats wist te bereiken. Een jaar later haalden "Come As You Are" en "Lithium" eveneens de bovenste helft van de Top 40, maar het succes van de debuuthit werd bij lange na niet geëvenaard. Wel had Nirvana zichzelf hiermee definitief op de kaart gezet. De band Nirvana zou voor altijd legendarisch blijven, deels vanwege de klassiekers "Smells Like Teen Spirit" en in mindere mate "Come As You Are", "Lithium" en "About a Girl", maar deels ook door het verhaal van de leadzanger, Kurt Cobain.
Kurt Cobain werd in de ochtend van 4 maart 1994 door zijn vrouw Courtney Love bewusteloos gevonden in een hotelkamer in Rome. Zijn bewusteloosheid werd veroorzaakt door een gigantische overdosis Rohypnol (slaappillen), die hij met champagne wegspoelde. Een dag later ontwaakte hij uit zijn coma en verklaarde hij dat het een 'ongeluk' was. Twee weken later belde Love de politie in Seatlle omdat Cobain, opgesloten in een kamer met een revolver, dreigde zelfmoord te plegen. De politie arriveerde en nam een groot aantal vuurwapens en munitie in beslag. Op 30 maart arriveerde Cobain, op aanraden van Love en een groot aantal vrienden, in een afkickkliniek om daar een dag later weer uit te vluchten. Op 4 april 1994 werd hij als vermist opgegeven.
Een nietsvermoedende elektricien deed op 8 april 1994 de ontdekking die de muziekwereld definitief op zijn kop zou zetten: tijdens het installeren van een beveiligingssysteem vond hij het lichaam van Kurt Cobain met een kleine hoeveelheid bloed op zijn hoofd, met in de buurt een hagelgeweer en een zelfmoordbrief. Uiteindelijk werd vastgesteld dat Cobain op 5 april 1994 was overleden aan een 'zichzelf toegebrachte schotwond aan zijn hoofd'. Kurt Cobain werd 27 jaar oud, evenals legendes Brian Jones, Jimi Hendrix, Jim Morrison en Janis Joplin.
De top 10
(deze week; vorige week; aantal weken; artiest - titel)
dw
|
vw
|
aw
|
artiest - titel
|
| 1 | 1 | 12 | Paul de Leeuw / Annie de Rooy - Ik Wil Niet Dat Je Liegt / Waarheen Waarvoor |
| 2 | 5 | 4 | 2 Unlimited - Let the Beat Control Your Body |
| 3 | 3 | 8 | Bryan Adams, Rod Stewart, Sting - All for Love |
| 4 | 2 | 14 | 2 Brothers on the 4th Floor - Never Alone |
| 5 | 4 | 10 | Ace of Base - The Sign |
| 6 | 6 | 8 | Enigma - Return to Innocence |
| 7 | 23 | 2 | Cappella - Move on Baby |
| 8 | 10 | 5 | Melodie MC - I Wanna Dance |
| 9 | 14 | 4 | East 17 - It's Alright |
| 10 | 7 | 9 | Culture Beat - Anything |
Nummer 1: Paul de Leeuw / Annie de Rooy - Ik Wil Niet Dat Je Liegt / Waarheen Waarvoor
De Top 40 van 5 maart 1994 was de negende van het jaar en het hele jaar stond "La Solitudine" op #1. In de eerste week in de originele uitvoering van de Italiaanse zangeres Laura Pausini, in de acht weken daarna was het een Nederlandstalige versie van Paul de Leeuw die de Top 40 aanvoerde. Daarmee scoorde hij zijn eerste nummer 1-hit, nadat hij als presentator van De Schreeuw van de Leeuw mede verantwoordelijk was voor het bereiken van de nummer 1-positie door René Klijn met "Mr. Blue" in 1993, nadat hij het lied als grote onbekende vertolkte in een spraakmakende aflevering van het televisieprogramma van Paul de Leeuw eind 1992.
Paul de Leeuw was in de zomer van 1993 in Italië en hoorde daar "La Solitudine" van Laura Pausini op de radio. Het was in dat land een grote hit, maar in Nederland was het nog volstrekt onbekend. De Leeuw besloot een Nederlandstalige versie te schrijven en dat werd uitgebracht rond de tijd dat "La Solitudine" plotseling een grote hit werd in Nederland. Het weerhield Paul de Leeuw niet van groot succes. Wat heet: "Ik Wil Niet Dat Je Liegt" voerde liefst acht weken de Top 40 aan, zeven weken langer dan het origineel. Het was voor het eerst dat een plaat van de eerste plaats werd gestoten door een nieuwe versie van die plaat zelf.
De dubbele a-kant was "Waarheen Waarvoor" en die plaat kwam op naam van Annie de Rooy, een alter ego van Paul de Leeuw. Het was een redelijk merkwaardige cover van de Nederlandstalige versie van "Amazing Grace". Het werd geschreven door Karel Hille in 1971 en uitgevoerd door Mieke Telkamp en de High Five. De hoogste notering was de zevende plaats en de versie van Annie de Rooy wist zodoende zes plaatsen hoger te komen, maar in hoeverre "Waarheen Waarvoor" daaraan heeft bijgedragen, is discutabel.
"Ik Wil Niet Dat Je Liegt / Waarheen Waarvoor" stond liefst acht weken bovenaan en daarmee is het vandaag de dag nog steeds één van de langstgenoteerde Nederlandstalige platen op de felbegeerde eerste plek:
(aantal weken op #1; jaar; artiest - titel)
wk
|
jaar
|
artiest - titel
|
| 12 | 1994 | Marco Borsato - Dromen Zijn Bedrog |
| 11 | 2006 | Marco Borsato - Rood |
| 2007 | André Hazes & Gerard Joling - Blijf Bij Mij | |
| 8 | 1994 | Paul de Leeuw / Annie de Rooy - Ik Wil Niet Dat Je Liegt / Waarheen Waarvoor |
| 2003 | Marco Borsato - Afscheid Nemen Bestaat Niet |
Startsein voor wederom een succesjaar
2 Unlimited steeg op 5 maart 1994 met "Let the Beat Control Your Body" van #5 naar #2. Naast het feit dat de plaat een record vestigde door de negende opeenvolgende top 10-hit te zijn van 2 Unlimited uit een totaal van negen Top 40-hits, was "Let the Beat Control Your Body" ook de vijfde top 3-hit voor 2 Unlimited, na "Twilight Zone" (#1 in 1992) en de trilogie uit het succesjaar 1993: "No Limit" (#1), "Tribal Dance" (#2) en "Faces" (#2). Het was de laatste single van het album "No Limits!", dat naast "Let the Beat Control Your Body" en de 1993-trilogie ook de single "Maximum Overdrive" (#5 in 1993) bevatte.
Nog in hetzelfde jaar bracht 2 Unlimited een nieuw album uit, genaamd "Real Things". De eerste single heette "The Real Thing" en werd in de zomer van 1994 de tweede nummer 1-hit van 2 Unlimited, waarna opvolger "No One" weer een nummer 2-hit werd. Dat alles maakt 2 Unlimited de meest succesvolle Nederlandse act van de eerste helft van de jaren '90 en ook de meest succesvolle Nederlandse dance-act aller tijden. Als we het over alle dance-acts in de jaren '90 hebben (dus ook buiten Nederland), krijgt 2 Unlimited misschien concurrentie van Snap!, dat met de eerste elf Top 40-hits de top 10 bereikte en met "Rhythm Is a Dancer" de grootste hit van 1992 scoorde.
Daarmee scoorde 2 Unlimited in 1994 drie top 3-hits, net zo veel als een jaar eerder. Het maakte 2 Unlimited de op één na meest succesvolle act van 1994. Alleen 2 Brothers on the 4th Floor was succesvoller, dankzij gigantische successen met "Never Alone" (#2) en "Dreams (Will Come Alive)" (#1). In 1993 was 2 Unlimited wel de meest succesvolle act van het jaar, boven Ace of Base en Haddaway.
De reeks top 10-hits vanaf het debuut bleef in 1995 steken. Het aantal stond toen op dertien en dat is vandaag de dag nog altijd een record. Backstreet Boys (11) en Snap! (11) leken op jacht naar het record, maar faalden uiteindelijk.
Italiaanse hoogtijdagen
In 1990 scoorde Eros Ramazzotti zijn grootste hit met "Se Bastassa una Canzione" en maakte Luciano Pavarotti zijn debuut met "Caruso". Een jaar later scoorde Zucchero in samenwerking met Paul Young een grote hit met "Senza una Donna (Without a Woman)". In 1992 wist de dance-act Double You de hitlijsten aan te voeren met "Please Don't Go" en de eerste Top 40 van 1994 was de Top 40 die door Laura Pausini werd aangevoerd met "La Solitudine". Op 5 maart 1994 steeg "Move on Baby" van Cappella van #23 naar #7. De Italiaanse muziek zat dan ook in de lift in de jaren '90.
Cappella werd gevormd door de Italiaanse producer Gianfranco Bortolotti. Het debuut beleefde de dance-act in 1993 met "U Got 2 Know", dat nauwelijks een hit te noemen was. Opvolger "U Got 2 Let the Music" presteerde in de winter 1993/94 stukken beter met een dertiende plaats, maar de klapper was "Move on Baby". Een week na de sprong van #23 naar #7 maakte de plaat opnieuw een gedenkwaardige stijging: van plaats zeven naar plaats één.
Daarmee was Cappella de vijfde Italiaanse act die de nummer 1-positie bereikte. De eerste was "Save Your Love" van Renée & Renato uit 1983 en datzelfde jaar zou "Dolce Vita" van Ryan Paris nog de koppositie bezetten. Double You, Laura Pausini en dus Cappella bij elkaar opgeteld komt het aantal dus op vijf.
Cappella was lang niet de eerste Italiaanse dance-act die een top 10-hit scoorde. In 1990 leverde "Strike It Up" Black Box een top 10-hit op, in 1992 bereikte Jovanotti de bovenste tien met "Libera l'Anima" en East Side Beat haalde dat jaar zelfs de top 5 met "Ride Like the Wind". Daarnaast hadden we uiteraard Double You, dat een nummer 1-hit scoorde met "Please Don't Go".
Na Capella wisten nog vier Italiaanse acts erin te slagen om de Top 40 aan te voeren. In 1999 was Eiffel 65 de eerste daarvan, toen de Italiaanse dance-act vijf weken bovenaan stond met het spraakmakende "Blue (Da Ba Dee)", waarna diskjockey Gigi d'Agostino in 2001 de volgende was met "l'Amour Toujours". In 2002 voerde Tiziano Ferro de Top 40 voor vijf weken aan met "Perdono" en in 2006 lukte Andrea Bocelli dat een week langer in samenwerking met Marco Borsato. De titel luidde "Because We Believe".
Eerste top 10-hit East 17
Backstreet Boys, Take That, New Kids on the Block en Boyzone zijn de meest voorkomende namen als men een opsomming maakt van boybands uit de jaren '90. East 17 is daarentegen in de vergetelheid geraakt, terwijl die groep tien Top 40-hits heeft gescoord, waarvan er drie de top 10 haalden. De eerste daarvan was "It's Alright", dat op 5 maart 1994 van #14 naar #9 steeg. Het werd uiteindelijk de grootste hit van de Britse formatie, met een vierde plaats als piek.
In het voorjaar van 1993 debuteerde de boyband East 17 met "Deep", dat niet verder dan #22 wist te komen. Het kwartet, bestaande uit Terry Coldwell, Brian Harvey, John Hendy en Tony Mortimer. Een paar maanden later flopte opvolger "Slow It Down", waarmee de groep op weg leek naar de afgrond. Niets leek minder waar: begin 1994 werd "It's Alright" uitgebracht en dat werd de doorbraak van East 17. Het wist de vierde plaats te bereiken en was zodoende net zo succesvol als "Tonight", de grootste hit van New Kids on the Block uit 1990.
1994 bleek het jaar van East 17 te worden. Na "It's Alright" werd "House of Love" een bescheiden hitje, maar "Around the World" wist weer de top 10 te halen en later dat jaar werd "Stay Another Day" uitgebracht, wat op een haar na de top 5 haalde.
Die successen veranderden echter niets aan het feit dat East 17 werd ondergesneeuwd door met name Take That. Die groep behaalde in 1994 nog een groot succes met "Babe" (#4), waarna "Everything Changes" (#6) een sterke opvolger bleek te zijn. Na 1994 had Take That helemaal niets meer te duchten van East 17, met een nummer 2-notering voor "Back for Good" in 1995 en latere successen met "Never Forget" (#7 in 1995) en "How Deep Is Your Love" (#6 in 1996). Toen Take That in 1996 uit elkaar ging, was het ook met East 17 over met de pret. Kleine succesjes werden in 1995 nog geboekt met "Let It Rain", "Hold My Body Tight" en "Thunder", maar die platen bereiken niet alleen bij lange na niet de bovenste tien, ze zijn ook allang weer in de vergetelheid geraakt. Het tiental Top 40-hits werd in december 1996 nog volgemaakt met "If You Ever", een 'duet' met Gabrielle, maar hoger dan #38 kwam het niet. Inmiddels werden de Backstreet Boys de boyband waar het om draaide en zodoende hadden de mannen van East 17 behoorlijk wat pech tijdens hun hoogtijdagen.
Mariah Carey voert wederom succesmethode uit
In 1992 was Mariah Carey voor het eerst op de eerste plaats te vinden in de Top 40. De titel van de succeshit was "I'll Be There", een duet met Trey Lorenz. Het was een cover van de gelijknamige #16-hit van The Jackson 5 uit 1970. Op 5 maart 1994 kwam "Without You" binnen in de Top 40 op nummer 23. Via de plaatsen #9 en #2 stootte Carey drie weken later "Move on Baby" van Cappella van de troon om de Top 40 vervolgens zes weken aan te voeren. En opnieuw betrof het een cover.
"Without You" werd geschreven door Pete Ham en Tom Evans en het origineel werd dan ook opgenomen door hun band Badfinger in 1970. Het werd nooit op single uitgebracht, maar het zou uiteindelijk wel een klassieker worden, in de eerste plaats vanwege de uitvoering van Harry Nilsson uit 1972. "Without You" was zijn tweede (en laatste) Top 40-hit en het bereikte de tiende plaats.
Op 24 april 1975 pleegde Pete Ham van Badfinger en de medeschrijver van "Without You", Tom Evans, deed op 19 november 1983 hetzelfde. Op 15 januari 1994, vlak voordat "Without You" een monsterhit werd van Mariah Carey, overleed Harry Nilsson, de man die er een hit van maakte, op 52-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Zo was er een enorm aantal mensen al overleden die een verband hadden met "Without You", voordat het wereldfaam genoot in de versie van Mariah Carey. Waar de opbrengsten van de hit naartoe gingen, is tot op de dag van vandaag onduidelijk.
Het bleken uiteindelijk de enige twee nummer 1-hits van Mariah Carey. In 2000 hoopte Mariah Carey op een derde succes van de succesformule uit de jaren '90, maar haar versie van "Against All Odds", een #10-hit van Phil Collins uit 1984, bereikte in samenwerking met de rapper Snoop Dogg de 27ste plaats en een versie met de Ierse boyband Westlife bleef zelfs nog acht plaatsen lager steken. In 1995 en in 2005 kwam Carey nog het dichtst in de buurt van de felbegeerde eerste plek: "One Sweet Day", een samenwerking met Boyz II Men, werd in 1995 runner-up en datzelfde gold in 2005 voor "We Belong Together". Dat laatste was één van haar laatste grote hits; de laatste top 10-hit van Mariah Carey was "Get Your Number", een duet met Jermaine Dupri uit 2005.
In het voorjaar van 1993 debuteerde de boyband East 17 met "Deep", dat niet verder dan #22 wist te komen. Het kwartet, bestaande uit Terry Coldwell, Brian Harvey, John Hendy en Tony Mortimer. Een paar maanden later flopte opvolger "Slow It Down", waarmee de groep op weg leek naar de afgrond. Niets leek minder waar: begin 1994 werd "It's Alright" uitgebracht en dat werd de doorbraak van East 17. Het wist de vierde plaats te bereiken en was zodoende net zo succesvol als "Tonight", de grootste hit van New Kids on the Block uit 1990.
1994 bleek het jaar van East 17 te worden. Na "It's Alright" werd "House of Love" een bescheiden hitje, maar "Around the World" wist weer de top 10 te halen en later dat jaar werd "Stay Another Day" uitgebracht, wat op een haar na de top 5 haalde.
Die successen veranderden echter niets aan het feit dat East 17 werd ondergesneeuwd door met name Take That. Die groep behaalde in 1994 nog een groot succes met "Babe" (#4), waarna "Everything Changes" (#6) een sterke opvolger bleek te zijn. Na 1994 had Take That helemaal niets meer te duchten van East 17, met een nummer 2-notering voor "Back for Good" in 1995 en latere successen met "Never Forget" (#7 in 1995) en "How Deep Is Your Love" (#6 in 1996). Toen Take That in 1996 uit elkaar ging, was het ook met East 17 over met de pret. Kleine succesjes werden in 1995 nog geboekt met "Let It Rain", "Hold My Body Tight" en "Thunder", maar die platen bereiken niet alleen bij lange na niet de bovenste tien, ze zijn ook allang weer in de vergetelheid geraakt. Het tiental Top 40-hits werd in december 1996 nog volgemaakt met "If You Ever", een 'duet' met Gabrielle, maar hoger dan #38 kwam het niet. Inmiddels werden de Backstreet Boys de boyband waar het om draaide en zodoende hadden de mannen van East 17 behoorlijk wat pech tijdens hun hoogtijdagen.
Mariah Carey voert wederom succesmethode uit
In 1992 was Mariah Carey voor het eerst op de eerste plaats te vinden in de Top 40. De titel van de succeshit was "I'll Be There", een duet met Trey Lorenz. Het was een cover van de gelijknamige #16-hit van The Jackson 5 uit 1970. Op 5 maart 1994 kwam "Without You" binnen in de Top 40 op nummer 23. Via de plaatsen #9 en #2 stootte Carey drie weken later "Move on Baby" van Cappella van de troon om de Top 40 vervolgens zes weken aan te voeren. En opnieuw betrof het een cover.
"Without You" werd geschreven door Pete Ham en Tom Evans en het origineel werd dan ook opgenomen door hun band Badfinger in 1970. Het werd nooit op single uitgebracht, maar het zou uiteindelijk wel een klassieker worden, in de eerste plaats vanwege de uitvoering van Harry Nilsson uit 1972. "Without You" was zijn tweede (en laatste) Top 40-hit en het bereikte de tiende plaats.
Op 24 april 1975 pleegde Pete Ham van Badfinger en de medeschrijver van "Without You", Tom Evans, deed op 19 november 1983 hetzelfde. Op 15 januari 1994, vlak voordat "Without You" een monsterhit werd van Mariah Carey, overleed Harry Nilsson, de man die er een hit van maakte, op 52-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Zo was er een enorm aantal mensen al overleden die een verband hadden met "Without You", voordat het wereldfaam genoot in de versie van Mariah Carey. Waar de opbrengsten van de hit naartoe gingen, is tot op de dag van vandaag onduidelijk.
Het bleken uiteindelijk de enige twee nummer 1-hits van Mariah Carey. In 2000 hoopte Mariah Carey op een derde succes van de succesformule uit de jaren '90, maar haar versie van "Against All Odds", een #10-hit van Phil Collins uit 1984, bereikte in samenwerking met de rapper Snoop Dogg de 27ste plaats en een versie met de Ierse boyband Westlife bleef zelfs nog acht plaatsen lager steken. In 1995 en in 2005 kwam Carey nog het dichtst in de buurt van de felbegeerde eerste plek: "One Sweet Day", een samenwerking met Boyz II Men, werd in 1995 runner-up en datzelfde gold in 2005 voor "We Belong Together". Dat laatste was één van haar laatste grote hits; de laatste top 10-hit van Mariah Carey was "Get Your Number", een duet met Jermaine Dupri uit 2005.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten