Alcazar - Crying at the Discoteque

In 1977 maakte het publiek kennis met de Franse disco-act Sheila & B. Devotion. De debuuthit "Spacer" bleef op plaats negentien steken, maar opvolger "Singin' in the Rain" wist de top 3 te halen. Laatstgenoemde plaat is algemeen bekend, maar dat is niet geheel te danken aan Sheila & B. Devotion. "Singin' in the Rain" werd namelijk al geschreven in 1929 en het werd bekend door de gelijknamige musicalfilm uit 1952. "Spacer" was wel een origineel lied van de Franse act. Bij die titel gaat er hoogstwaarschijnlijk nog geen belletje rinkelen, maar het intro is inmiddels een onderdeel van een klassieker geworden. Die klassieker ontstond echter pas 24 jaar later...

Frank 'O Moiraghi
"Spacer" kan bepaald niet gezien worden als een toonaangevende plaat in de geschiedenis van de discomuziek. Het bereikte de negentiende plaats en na verloop van tijd had "Spacer" gigantisch ingeboet aan bekendheid. Toch zag de Italiaanse diskjockey Frank 'O Moiraghi in "Spacer" een plaat die hij goed kon gebruiken in zijn track "Show Me". Hij strikte Amnesia als zangeres en hij gebruikte het intro van "Spacer" als sample. Het resultaat werd "Show Me (Spacer)". Het haalde de 29ste plaats in 1998 en het werd daarmee nog minder succesvol dan het origineel.

Nile Rodgers
Het is op zijn minst opvallend te noemen dat een riedeltje van Nile Rodgers tot twee keer toe geen succes had. De frontman van de disco-act Chic was als componist verantwoordelijk voor klassiekers als "Upside Down" van Diana Ross (1980), "Let's Dance" van David Bowie (1983) en "Like a Virgin" van Madonna (1984). "Spacer" behoorde lange tijd tot de minst succesvolle producten van Rodgers, maar in 2001 kreeg het verhaal een opvallende wending. Alle dank was daarvoor verschuldigd aan een dancetrio uit Zweden.

Alcazar
Dat trio bestond uit Andreas Lundstedt, Tess Merkel en Annikafiore Kjaergaard. Zij vormden in 1998 de dance-act Alcazar. Hun debuutalbum "Casino" verscheen in 2001 en de eerste single "Shine On". Dat werd echter een jammerlijke flop, in tegenstelling tot opvolger "Crying at the Discoteque". Met deze plaat debuteerde de groep in de hitlijsten in eigen land. Met een 29ste plaats als piek werd het echter geen grote hit. Althans, niet in Zweden.

Doorbraak
In de rest van Europa des te meer! In zes landen werd "Crying at the Discoteque" een top 10-hit, waaronder in Vlaanderen (#2) en Duitsland (#3). In Nederland bleef Alcazar verstoken van een plek bij de bovenste tien. Nadat "Crying at the Discoteque" op 6 oktober 2001 zijn entree maakte op #15 (zeer hoog voor een debutant), piekte het Zweedse drietal drie plaatsen hoger. Alcazar bivakkeerde vervolgens wekenlang in de regio 12-20, waardoor de plaat pas na vijftien weken uit de Top 40 verdween.

Eendagsvlieg
In 2002 haalde Alcazar nog de top 20 met "Sexual Guarantee", maar die plaat heeft nooit een kwart gekregen van de status van "Crying at the Discoteque". In Nederland bleven de Scandinaviërs dus verkapte eendagsvliegen, maar in Zweden is Alcazar nog altijd succesvol. Inmiddels staat het aantal top 10-hits van de groep in eigen land op tien. De laatste daarvan stamt uit 2014: "Blame It on the Disco" haalde de tiende plaats.

Dankzij "Crying at the Discoteque" heeft Nile Rodgers toch nog een klassieker bij kunnen schrijven op zijn repertoire. Weliswaar niet op de manier die hij voor ogen had, maar hij zal er een aardig zakcentje aan hebben verdiend.