The Moody Blues - Question

Hier volgt een tip voor iemand die een quiz wil maken over muziek uit de jaren '60 en de jaren '70! Wil je dat je quiz een instinker bevat waar het merendeel van het publiek over struikelt? Stel dan de vraag 'Wat was de enige nummer 1-hit van The Moody Blues in ons land?'. Het gros van de kandidaten zal als antwoord "Nights in White Satin" geven. Logisch ook, want dat is bij lange na de bekendste plaat van de Britse progressieve rockband en het staat jaar na jaar hoog in de Radio 2 Top 2000. Het antwoord is echter fout. Het goede antwoord moet zijn: "Question". Die plaat bereikte in 1970 de eerste plaats, één plekje hoger dan "Nights in White Satin" twee jaar daarvoor.

Samenvoegsel
Op een zaterdag hadden The Moody Blues een studio geboekt voor de opnames van het album "A Question of Balance", maar het lukte leadzanger Justin Hayward maar niet om een lied af te krijgen dat ze op konden nemen. Wel had hij nog twee concepten van andere liederen die hij niet wist te completeren. Hij kwam vervolgens tot het idee om die twee te combineren en het resultaat werd "Question".

Vietnamoorlog
"Queston" begint up-tempo, daarna neemt het tempo behoorlijk af (de scheiding tussen de twee liederen is daarmee vrij duidelijk) en het eindigt weer zoals het begon: up-tempo. Opmerkelijk is dat het snelle gedeelte de tekst met de zwaarste lading heeft. De tekst Why do we never get an answer when we're knocking at the door with a thousand million questions about love and hate and war verwijst naar de vele vragen die er waren over de Vietnamoorlog.

Frustraties
Het lied brengt de wanhoop in kaart die Hayward had tijdens optredens in de Verenigde Staten. The Moody Blues waren uiterst populair onder Amerikaanse studenten en ze traden ook op in diverse studentengelegenheden in dat land. Hij verkreeg toen wat inzichten in de studenten en hij had grote zorgen over ze. Met het oog op de Vietnamoorlog was het reëel dat zij dienstplichtig werden en er was zelfs een aanzienlijke kans dat er door het leger een beroep werd gedaan op ze. Die frustraties over de Amerikaanse studenten, gecombineerd met zijn eigen frustraties over alles wat er op aarde gebeurde, vormde de inhoud van het snelle gedeelte. In het langzame gedeelte gaat het vooral over dat je je nooit verslagen moet voelen, in wat voor situatie dan ook. Tevens was dat deel een verkapt liefdesliedje.

Succes
"Nights in White Satin" werd precies op het verkeerde moment uitgebracht. In januari 1968 bereikte de klassieker de tweede plaats achter "World" van The Bee Gees. De laatstgenoemde familiegroep bleek in die periode een geduchte concurrent van The Beatles en binnen een ruim kwartaal hadden ze liefst drie nummer 1-hits. Middenin die periode werd "Nights in White Satin" dus uitgebracht. Van een dergelijke concurrentie hadden The Moody Blues in het voorjaar van 1970 minder last, omdat de populariteit van The Bee Gees ietwat af was genomen. "Question" stootte op 13 juni 1970 "Up Around the Bend" van Creedence Clearwater Revival van de troon, om vervolgens verslagen te worden van "Never Marry a Railroad Man" van de Haagse band Shocking Blue. Die band was dat jaar hot, onder meer vanwege het Amerikaanse succes van "Venus" en de eerdere nummer 1-hit "Mighty Joe". "Never Marry a Railroad Man" was de runner-up tijdens de hegemonie van "Question", waardoor The Moody Blues toch nog twee weken weg wisten te snoepen van Shocking Blue.

Blijvertjes
The Moody Blues wisten na "Question" weliswaar geen succes à la "Nights in White Satin" en "Question" te boeken (hoewel "I'm Just a Singer (In a Rock and Roll Band)" in 1973 redelijk in de buurt kwam), treden ze nog altijd op. Er zijn wat bandleden verstreken, maar de huidige formatie was de kern van de succesgroep uit de jaren '60 en '70. De zanger/gitarist is nog steeds Justin Hayward, geflankeerd door John Lodge (bas) en Graeme Edge (drums). Laatsgenoemde is de enige huidige Moody Blue die de oprichting van de band meemaakte.