David Bowie - Golden Years

David Bowie wist met elk album het publiek te verbazen, zo ook met "Young Americans" in 1975. De glamrock uit de beginjaren van de jaren 70 verruilde hij plotseling voor een funky geluid. Dat leverde hem eind 1975 een grote hit op met "Fame". Niet lang daarna verscheen de eerste single van het daaropvolgende album "Station to Station". De sound van dat album was dan weer veel elektronischer en werd flink beïnvloed door de muziek van Kraftwerk, dat in 1975 voor het grote publiek doorbrak met het iconische "Autobahn". De eerste single "Golden Years" had echter veel meer weg van het soulvolle geluid van "Young Americans". Het leverde hem in 1976 na "Fame" zijn tweede grote hit op in dat genre.

David Bowie was het lied "On Broadway" van The Drifters aan het spelen, toen hij op het idee van "Golden Years" kwam. "Golden Years" heeft veel weg van een liefdesliedje. David Bowie spreekt richting zijn geliefde en hij vertelt dat zij moet genieten van de gouden jaren die zij nu doormaakt met hem. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zijn toenmalige vrouw Angela claimde dat zij het onderwerp is van "Golden Years". David Bowie heeft dat tijdens zijn leven bevestigd, noch ontkend. Dat laatste zou kunnen liggen aan zijn verslaving aan cocaïne, die hijzelf 'astronomisch' noemde. Hij claimde dat hij zich daardoor niets meer kan herinneren van de opnames van het album "Station to Station". In de periode waarin het album werd uitgebracht, trad hij meermaals naar buiten toe onder zijn alter ego The Thin White Duke. In 1977 nam Bowie rigoureus afscheid van deze persona, omdat hij herinnert aan wat volgens hem de zwartste periode van zijn leven was.

David Bowie gaf het door hemzelf geschreven "Golden Years" oorspronkelijk aan Elvis Presley, maar The King of Rock and Roll sloeg het aanbod af. Bowie besloot het vervolgens zelf op te nemen, in samenwerking met Harry Maslin. Maslin was de producer die Bowie in 1975 aan een grote hit hielp met "Fame" en bleek ook met "Golden Years" de ideale partner voor de excentrieke Brit als het gaat om soulplaten. Maslin bespeelde daarnaast de melodica op de track. De elektrische gitaren in "Golden Years" werden bespeeld door Carlos Alomar en Earl Slick. George Murray was de bassist en Dennis Davis de drummer. Warren Peace nam de percussie voor zijn rekening en was tevens de achtergrondzanger.

Tussen "Fame" en "Golden Years" werd Bowies debuutsingle "Space Oddity" uit 1969 opnieuw uitgebracht, met een vierde plaats voor de klassieker als gevolg. Toen "Space Oddity" op zijn retour was, kwam "Golden Years" binnen in de Top 40. Het was de zesde Top 40-hit voor David Bowie en het werd zijn vierde top 10-hit. Op 31 januari 1976 bereikte "Golden Years" de zesde plaats. Gezien het Amerikaanse geluid van de plaat is het niet vreemd dat het de tweede top 10-hit voor Bowie in de Verenigde Staten werd, na de nummer 1-hit "Fame".

Met "Golden Years" trad David Bowie op in het Amerikaanse muziekprogramma Soul Train. Daarmee was hij een van de eerste witte artiesten die voor dat programma werden uitgenodigd. Blijkbaar heeft het aanbod indruk op hem gemaakt, want hij had zo veel alcohol nodig om zijn zenuwen in bedwang te houden, dat hij dronken werd voordat hij optrad...