Vertrek Roger en Andy Taylor
Tussen 1983 en 1985 brachten Duran Duran een massahysterie teweeg in Groot-Brittannië (en grote delen van het buitenland) en dat leverde de groep de bijnaam The Fab Five op. De status van Duran Duran bij tienermeisjes deed namelijk denken aan het tijdperk van The Beatles, die The Fab Four werden genoemd. In 1986 wilde Roger Taylor niet meer als tieneridool door het leven gaan en besloot hij Duran Duran te verlaten.
Andy Taylor zou zich na de sabbatical aanvankelijk wel bij de band voegen, maar hij was destijds een solocarrière aan het starten in Los Angeles. Daardoor was hij niet altijd voor zijn medebandleden beschikbaar tijdens de opnames van het nieuwe album. Toen Andy Taylor op een gegeven moment te vaak absent was, moest ook hij de groep verlaten. Hij had nog wel meegespeeld op enkele tracks van het album "Notorious", waardoor hij toch zijn (minieme) bijdrage aan de comeback van Duran Duran leverde.
Het album "Notorious"
John Taylor liet in zijn biografie "In the Pleasure Groove" in 2012 weten dat het vertrek van Roger en Andy Taylor de overgebleven leden van Duran Duran dichter bij elkaar bracht. Hij vergeleek het met een voetbalteam waarin een speler met een rode kaart van het veld is gestuurd. Dat zorgt regelmatig voor een toename aan focus en vastberadenheid bij het ondertal. Dat ervoer John Taylor dus ook toen Duran Duran opeens met zijn drieën was, in plaats van met zijn vijven.
Niet alleen maakte Duran Duran qua bezetting een metamorfose door, ook wisselde de band van sound. De fanmassa die de groep achter zich kreeg met de commerciële synthpop, werd met het jaar ouder. Tel daarbij op dat de new wave na 1985 flink aan populariteit had ingeboet en Duran Duran kon eigenlijk niet anders dan een nieuw geluid ontwikkelen. Dat kwam de groep echter niet slecht uit, zo verklaarde Simon Le Bon in 1988. De keerzijde van het enorme succes van Duran Duran was namelijk dat de leden meer bezig waren met hun uiterlijk, hun kleding en hun fotosessies dan hun lief was. Toen hun imago als tieneridolen af ging brokkelen, kon Duran Duran zich wat meer focussen op de muziek.
In het ontwikkelen van een nieuw geluid werd Duran Duran ondersteund door oude bekende Nile Rodgers, oprichter van de legendarische discogroep Chic. Als mixer was hij al verantwoordelijk voor de singleversies van de hits "The Reflex" en "The Wild Boys" uit 1984. Hij stak de traditionele newwavesound van Duran Duran in een funkjasje, met het album "Notorious" als resultaat.
Voor dit album schakelde Duran Duran ook de hulp in van sessiemuzikanten. Steve Ferrone van Tom Petty and The Heartbreakers was de drummer op het album, waar Warren Cuccurullo (voormalig lid van de band van Frank Zappa) de honneurs waarnam als gitarist. De Britse zangeres Tessa Niles, die eerder samenwerkte met Tina Turner, The Police en Eric Clapton, vervulde een rol op de achtergrond. Tevens strikte Duran Duran een hoornband, genaamd The Borneo Horns.
De single "Notorious"
In "In the Pleasure Groove" is de track "Notorious" van het gelijknamige album door John Taylor bestempeld als de survivor song. De status van Duran Duran was in 1986 flink veranderd ten opzichte van de drie jaren daarvoor en daarnaast heeft de formatie dus afscheid genomen van Roger en Andy Taylor. De overgebleven leden John Taylor, Simon Le Bon en Nick Rhodes vroegen zich zelfs af of ze nog een hit in zich hadden.
Het bevestigende antwoord kwam toen Nile Rodgers de gitaarriff speelde die hij voor "Notorious" voor ogen had. De leden hoorden het aan en wisten gelijk dat het raak was. Daarmee was de plaat zeer geschikt om een hoofdstuk van Duran Duran mee af te sluiten en tegelijkertijd een nieuw hoofdstuk mee te beginnen. Op commercieel vlak had het drietal iets ingeboet, maar daar kwam de reeds beschreven invloed van Nile Rodgers voor terug. Zet daar de pakkende openingspassage No-no-notorious voor en je hebt gewoon weer een hit. Dat sloeg niet alleen aan bij de leden zelf, maar ook bij het grote publiek. Opvallend is dat de groepsnaam op de single niet Duran Duran is, maar Duran.
"Notorious" was door het funkkarakter gemaakt voor de Amerikaanse markt en het is dan ook geen grote verrassing dat de single in de Verenigde Staten meer succes had dan in de meeste Europese landen. In de Billboard Hot 100 vierde Duran Duran zijn comeback met een tweede plaats. In het Verenigd Koninkrijk kwam "Notorious" echter niet verder dan nummer 7, waarmee het de slechtst scorende eerste single van een Duran Duran-album was sinds de debuutsingle "Planet Earth" in 1981.
Op 1 november 1986 kwam "Notorious" binnen in de Nederlandse Top 40. Het was de achtste Top 40-hit voor Duran Duran en het werd later die maand de vierde top 10-hit voor de Britse groep. Waar "The Reflex" (#1 in 1984), "The Wild Boys" (#2 in 1984) en "A View to a Kill" (#3 in 1985) nog de top 3 haalden, bleef "Notorious" echter steken op nummer 6. Dat was zeker geen schande, aangezien de concurrentie moordend was:
| # | 22 november 1989 | 29 november 1989 |
| 1 | Communards with Sarah Jane Morris - Don't Leave Me This Way | Communards with Sarah Jane Morris - Don't Leave Me This Way |
| 2 | Paul Simon - You Can Call Me Al | Paul Simon - You Can Call Me Al |
| 3 | Timex Social Club - Rumors | Timex Social Club - Rumors |
| 4 | Farley 'Jackmaster' Funk & Jessie Saunders - Love Can't Turn Around | Bangles - Walk Like an Egyptian |
| 5 | Bon Jovi - You Give Love a Bad Name | Bon Jovi - You Give Love a Bad Name |
| 6 | Duran - Notorious | Duran - Notorious |
In 2000 werd de passage No-no-notorious gesampled in "Notorious B.I.G." van The Notorious B.I.G., Puff Daddy en Lil' Kim.
Duran Duran na "Notorious"
Van het album "Notorious" werd de vervolgsingle "Skin Trade" nog een verdienstelijke hit, waarna de derde single "Meet El Presidente" een bescheiden succesje werd. Gitarist Warren Cuccurullo was ondertussen definitief aan de band toegevoegd en in 1988 had drummer Roger Taylor eindelijk een opvolger in Sterling Campbell. Met het album "Big Thing" ging Duran Duran in 1988 opeens meer de housekant op, maar dat leverde alleen een hitje op met de eerste single "I Don't Want Your Love". De laatste keer dat de groep opdook in de Top 40, was in 1993 met de alternatieve rockballad (!!) "Ordinary World".
De oorspronkelijke line-up (Le Bon, Rhodes, A. Taylor, R. Taylor, J. Taylor) kwam in 2001 weer bij elkaar. Tussen hun break-up in 1985 en hun hergroepering was het album "Notorious" veruit het grootste wapenfeit van Duran Duran. Commercieel kwam het misschien niet in de buurt van het succes tussen 1983 en 1985, maar volgens critici is het muzikaal een van de beste werken in de geschiedenis van de band
Geen opmerkingen:
Een reactie posten