Kater
Toen Jon Bon Jovi in een hotelkamer in Los Angeles verbleef, zag hij daar een piano staan. Hij had last van een flinke kater, maar die piano vormde voor hem de motivatie om een lied te schrijven. Dat lied zou de titel "Bed of Roses" krijgen. "Bed of Roses" is een powerballad en daarmee nam hij veel afstand van de muziek die hij met zijn band maakte in de jaren 80.
Het opent met een gitaarsolo van Richie Sambora, waarna Jon Bon Jovi - ondersteund door het pianospel van David Bryan - zingt over de gevoelens die hij had toen hij "Bed of Roses" aan het schrijven was. Hij voelde de kater die veroorzaakt werd door een fles wodka die hij de avond daarvoor achterover sloeg. Hij beleefde toen een heet avondje met een blondine, die volgens hem 'nog in zijn bed lag' op het moment van schrijven. Hij trok op deze dag de conclusie dat zijn geliefde alles is wat hij nodig had en doet er in het restant van "Bed of Roses" alles aan om haar terug te winnen. Hij wil haar een zorgeloos leven bieden ('laying in a bed of roses' is de Engelse uitdrukking voor 'een zorgeloos leven leiden') en straft zichzelf (in het refrein slaapt hij vanavond in een spijkerbed).
In een Q&A in de Engelse krant The Guardian verklaarde Jon Bon Jovi over de tekst "As I dream about movies they won't make of me when I'm dead" dat deze passage geïnspireerd was door de film "The Doors" uit 1991, waarin leadzanger Jim Morrison van de gelijknamige band werd gespeeld door Val Kilmer. Een dag nadat Jon Bon Jovi met zijn collega's van Bon Jovi de film had gekeken, concludeerde hij dat deze film dermate veel indruk op hem heeft gemaakt, dat hij deze zinsnede in "Bed of Roses" op moest nemen.
De passage "While my mistress she calls me to stand in her spotlights again" in het laatste couplet van "Bed of Roses" verwijst niet naar de vrouw die Jon Bon Jovi al dan niet mee naar bed heeft genomen, maar naar zijn werk als muzikant. De minnares (mistress) is de muziekwereld en de 'spotlights' zijn de media. Enerzijds wil Jon Bon Jovi zijn geliefde behouden, maar anderzijds wil hij geen afstand nemen van zijn rock-'n-rollleven.
Succes
"Bed of Roses" had een behoorlijk ander geluid dan het grote publiek van Bon Jovi gewend waren en daarom was het niet verwonderlijk dat de fans hieraan moesten wennen. Op 13 februari 1993 kwam de plaat binnen in de Top 40, maar de hoogste positie werd pas bereikt op 15 mei van dat jaar. Deze positie was nummer 14. Niet onverdienstelijk, maar vrij laag als je bedenkt dat het nu een van de hoogst genoteerde tracks van Bon Jovi in de allertijdenlijsten is. Getuige het feit dat opvolger "In These Arms" (up-tempo rockplaat) op 15 mei 1993 al hoger te vinden was dan "Bed of Roses", waren de fans van Bon Jovi in die tijd wellicht nog niet klaar voor een ballad.
Klassieker
Dat waren ze in 1994 wel. Toen bracht Bon Jovi het compilatiealbum "Cross Road" uit, waar ook de nieuwe track "Always" op stond. Hoewel "Always" een powerballad is in de stijl van "Bed of Roses", was Bon Jovi eind 1994 wél succesvol met deze sound. "Always" bereikte namelijk de tweede plaats in de Top 40. "Bed of Roses" had misschien dus de top 10 kunnen halen wanneer het in de tweede helft van de jaren 90 werd uitgebracht. Het behoort in ieder geval tot de grootste klassiekers van Bon Jovi, samen met "Always", "Livin' on a Prayer", "You Give Love a Bad Name" en "It's My Life".
Het opent met een gitaarsolo van Richie Sambora, waarna Jon Bon Jovi - ondersteund door het pianospel van David Bryan - zingt over de gevoelens die hij had toen hij "Bed of Roses" aan het schrijven was. Hij voelde de kater die veroorzaakt werd door een fles wodka die hij de avond daarvoor achterover sloeg. Hij beleefde toen een heet avondje met een blondine, die volgens hem 'nog in zijn bed lag' op het moment van schrijven. Hij trok op deze dag de conclusie dat zijn geliefde alles is wat hij nodig had en doet er in het restant van "Bed of Roses" alles aan om haar terug te winnen. Hij wil haar een zorgeloos leven bieden ('laying in a bed of roses' is de Engelse uitdrukking voor 'een zorgeloos leven leiden') en straft zichzelf (in het refrein slaapt hij vanavond in een spijkerbed).
In een Q&A in de Engelse krant The Guardian verklaarde Jon Bon Jovi over de tekst "As I dream about movies they won't make of me when I'm dead" dat deze passage geïnspireerd was door de film "The Doors" uit 1991, waarin leadzanger Jim Morrison van de gelijknamige band werd gespeeld door Val Kilmer. Een dag nadat Jon Bon Jovi met zijn collega's van Bon Jovi de film had gekeken, concludeerde hij dat deze film dermate veel indruk op hem heeft gemaakt, dat hij deze zinsnede in "Bed of Roses" op moest nemen.
De passage "While my mistress she calls me to stand in her spotlights again" in het laatste couplet van "Bed of Roses" verwijst niet naar de vrouw die Jon Bon Jovi al dan niet mee naar bed heeft genomen, maar naar zijn werk als muzikant. De minnares (mistress) is de muziekwereld en de 'spotlights' zijn de media. Enerzijds wil Jon Bon Jovi zijn geliefde behouden, maar anderzijds wil hij geen afstand nemen van zijn rock-'n-rollleven.
Succes
"Bed of Roses" had een behoorlijk ander geluid dan het grote publiek van Bon Jovi gewend waren en daarom was het niet verwonderlijk dat de fans hieraan moesten wennen. Op 13 februari 1993 kwam de plaat binnen in de Top 40, maar de hoogste positie werd pas bereikt op 15 mei van dat jaar. Deze positie was nummer 14. Niet onverdienstelijk, maar vrij laag als je bedenkt dat het nu een van de hoogst genoteerde tracks van Bon Jovi in de allertijdenlijsten is. Getuige het feit dat opvolger "In These Arms" (up-tempo rockplaat) op 15 mei 1993 al hoger te vinden was dan "Bed of Roses", waren de fans van Bon Jovi in die tijd wellicht nog niet klaar voor een ballad.
Klassieker
Dat waren ze in 1994 wel. Toen bracht Bon Jovi het compilatiealbum "Cross Road" uit, waar ook de nieuwe track "Always" op stond. Hoewel "Always" een powerballad is in de stijl van "Bed of Roses", was Bon Jovi eind 1994 wél succesvol met deze sound. "Always" bereikte namelijk de tweede plaats in de Top 40. "Bed of Roses" had misschien dus de top 10 kunnen halen wanneer het in de tweede helft van de jaren 90 werd uitgebracht. Het behoort in ieder geval tot de grootste klassiekers van Bon Jovi, samen met "Always", "Livin' on a Prayer", "You Give Love a Bad Name" en "It's My Life".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten